12. əməliyyatlardan 1 həftə əvvəl aahmdə oxuyan bir dostumun mənə "vpn yüklə, internet gedə bilər" deyə xəbərdarlıq elədiyi, amma mənim qozuma almadığım hadisə idi. açığı bir nöqtədən sonra başını buraxmışdım, qarabağda rus sülhməramlıları bizimkiləri buraxmayıblar, bizimkilər rusların humanitar yardım maşınlarından özüyeriyəbilən pox texnikası çıxarıblar, nə bilim, ermənilər aksiya keçirirlər. gözlərim artıq tab gətirmirdi. açığı az-çox siyasət bilənlər onsuz da anlayırlar ki, arada rusiya mövhumu olmasaydı azərbaycan ordusu ermənistanı bəlkə də lap əvvəldən dizə gətirmişdi. çoxdan ermənilərin tamamı oradan çıxarılmışdı və s.

amma nə faydası a kişi. nurlan librenin bir paylaşımı var idi, bütöv azərbaycanın(irandakı hissəni nə nəzərdə tuturam) şəklini paylaşıb altına yazmışdı "alın bütün hamısın verin əliyevə". səhv eləmirəmsə o gün həbs olundu.

işyerində bir kolleqa var, bütün günü dəm vururdu ordumuz elə, ordumuz belə. a kişi sən bilmirsən e, zad. onsuz da başa salmağa heç bir halım yox idi ki, elə səndən çox mən bilirəm. əmliyyatlardan bir gün qabaq baxıram, ofisdə suyu süzülüb oturub elə bil yetim. yaxınlaşdım ki, noluf a bala, gəmilərin batıb dəryada. "qardaşım kəlbəcərdədi, xəbər ala bilmirik".

bax adama deyərlər ay dalbayov, sənin nəyinədir də, bu qədər canfəşanlıq eləmək. sən öz qardaşını itirmək istəmirsən, mən mənə bəlkə doğma qardaşımdan da yaxın insanları istəmirəm itirmək. istəmirəm bir də hansısa dostuma ağlaya-ağlaya şəhid atasının məzarı başında "vətən sağ olsun" dedizdirib kameraya çəksinlər. görürsən sən də istəmirsən. bəlkə də bir çoxu da istəmir.

bir sual var idi e, bu qədər adam yalnızdırsa, niyə bu qədər adam yalnızdır. indi bunu bu qədər adam istəmirsə, niyə bu qədər adam ölür? çox sadə, ruslar. nağaraq gijdıllağ, ölək? məcbur!
heç ermənilərin də bir çoxunda müharibə ab-havası yoxdur. istəmirlər a kişi.

mənim işin siyasi böyüklüyü daşşağıma da deyile. mən öz millətimin dərdinə yanıb tökülürəm. al içini sikim, irəvanı da al, irandakıları da al. al sonra sox götüvə! göt oğlu göt, sən nə poxsan ki, deyirsən ki, "3 min yox, 3 milyon oğul da verilsə azdır o torpaq üçün". sahil bağında ayaqyoluna nəzarətçi kimi işləyən xalanın oğlundan artıqdır sənə görə ərdoğan-əliyevlərin istəkləri? get sikdir burdan!

bir gün o şəhid xəbərlərinin arasında mən öz atamı görmək istəmirəm. öz qardaşımı da. istəmirəm a kişi. bu insanların ölüm ayağında mənə son sözləri daha maraqlı gəlir. mənə lazım deyil şəhid xəbəri ilə, nə bilim ala "11 mininizi verdik di susun", ya da "şəhid ailələrinə pulsuzdur, onlar qanları ilə ödəyiblər". xeyr, heç kəsin qanı ilə heç nə ödənilməyib. orada ölən birisi ən mundar insan belə olsa, gözünə ölüm mələyinin göründüyü anda əlindəki məktuba, sevgilisinin, ailəsinin şəklinə, beynindəki xəyalına möhkəm-möhkəm sarılaraq orda olduğu üçün ən azı bir dəfə peşmançılıq çəkmişdir bəlkə də. bunu açığı deyə bilmərəm, amma sənin o tupoy başına soxmağa çalışıram ki, orada ölənlərin ölümləri bizim 5 il sonra daha yaxşı yaşamağımıza səbəb olmayacaq. torpaqlar 5 il sonra daha yaxşı yaşamaq üçün geri qayıtmır. müharibələr yaxşı yaşatmır. 5 il sonra da eyni tərzdə yaşamaq üçün edirik bunu. səninlə 5 il sonra görüşərik. ya da nə isə, sən şəhid olub cənnətdə kayfını tutarsan. biz bu dünyadakı cəhənnəmimizdə yanmağa davam edəcəyik.